Home Opinie Wanneer ze gedood worden, zijn het burgers. Hoe de terreurbeweging PKK de...

Wanneer ze gedood worden, zijn het burgers. Hoe de terreurbeweging PKK de propagandaoorlog voert

De terreurbeweging PKK richt al decennia bloedbaden aan in het Midden Oosten. Toch lukt het de terreurgroep om de harten en hoofden van menig Europeaan voor zich te winnen. Hoe werkt de propaganda-oorlog van de PKK en welke middelen worden daarvoor ingezet? Hoe komt het dat Turkije haar verhaal moeizaam uit kan leggen in het westen?

Advertentie

Sinds de opkomst van de terreurbeweging ISI-ISIL-ISIS in de nadagen van de Amerikaanse invasie en bezetting van Irak en na de start van de burgeroorlog in Syrië, is het de terreurbeweging PKK gelukt om zich te positioneren in een rol die ze vooraf niet voor mogelijk had gehouden. In de hoofden van menig westerling vecht de PKK, die zich op advies van de Amerikanen in Syrië hebben omgedoopt tot de YPG en later de Syrian Democratic Forces, tegen de terreurbeweging ISIS die onze westerse waarden en normen bedreigt. De PKK maakt daarbij slim gebruik van islamofobe tendensen in westerse samenlevingen en maakt van iedere strijder in het conflict die een baard draagt een ‘islamist’ of ‘jihadist’.

Zelfmoordaanslag als eerherstel

PKK-terminologie voor het aanduiden van hun vijanden op het slagveld gaat vaak hand in hand met het vermeende ecologische en feministische karakter van de PKK zelf, terwijl de leider van de PKK, Abdullah Öcalan, bekendstaat als een misogynist die meisjes en vrouwen heeft gedwongen om zelfmoordaanslagen te plegen in Turkije. Zelfmoordaanslagen gepleegd door de terreurbeweging PKK zijn niet, zoals soms wordt gesuggereerd, van defensieve aard, maar vooral bedoeld om schrik aan te jagen bij een deel van de bevolking, regelrechte terreur dus. Ook dat terreurkopstuk Abdullah Öcalan de opdrachten heeft gegeven voor de aanslagen is goed gedocumenteerd. Tussen 1996 en 1999 was de PKK verantwoordelijk voor 15 zelfmoordaanslagen, waarvan 11 werden uitgevoerd door jonge meisjes en vrouwen. Van de elf vrouwen werden er tien aangewezen door Abdullah Öcalan. Slechts één gaf zich vrijwillig op. Het gros van de jonge vrouwen, in de leeftijd variërend van 17 tot 27 jaar oud, bestond uit schoolverlaters uit arme gezinnen. Sommigen weggehaald bij de familie, anderen verbannen uit de familie door eergerelateerde kwesties. In het laatstgenoemde geval werd een zelfmoordaanslag uit naam van de PKK gezien als een manier om de eer van de familie te redden.

PKK’ers maken 1.75% uit van Koerden in Duitsland

Hoewel de PKK over veel goodwill kan beschikken vanwege haar vermeende strijd tegen ISIS, pleegt de terreurbeweging nog steeds aanslagen op burgerdoelen. Zoals in 2016, toen de door YPG in Syrië getrainde Seher Cagla Demir, een zelfmoordaanslag in Ankara pleegde te midden van argeloze reizigers op het station. Daarbij kwamen 38 mensen om het leven en raakten 125 mensen gewond. Ook Abdulbaki Somer, tevens getraind door de YPG in Syrië, pleegde in 2016 een terreuraanslag in Ankara, waarbij 29 mensen om het leven kwamen en 61 gewond raakten. In tegenstelling tot wat men over ISIS en Turkije beweert, heeft Turkije nooit een deal gesloten met ISIS. Dit staat in schril contrast met de vuile deal die de YPG-PKK verzamelgroep SDF met ISIS sloot in Raqqa. De Amerikanen bombardeerden de stad zo plat als een dubbeltje en YPG wandelde binnen, terwijl ISIS in bussen kon vertrekken. Ondanks deze feiten, geniet de PKK nog steeds steun van westerse mediabedrijven en politici, die aan ze refereren als ‘De Koerden’ alsof Koerden een homogene groep zijn die zich samen laten vatten in een marginale Marxistisch-Leninistische terreurbeweging. Dat Koerden veelal zelf het slachtoffer zijn van geweld door de PKK, wordt stilgezwegen. Zoals de Koerdische man die mishandeld werd in Den Haag, omdat hij campagne voerde voor het JA-kamp bij het Turkse referendum. Ook de Geylani-vereniging in Rotterdam dat opgezet is en bezocht wordt door Koerden is het slachtoffer geweest van PKK-geweld. Nog een teken dat de terreurbeweging PKK niets te maken heeft met de Koerdische gemeenschap. Dat de PKK een terreurgroep is, kunnen we ook opmaken uit het simpele feit dat het gebruik maakt van buitenrechtelijke methodes om financiering van terreur mogelijk te maken: via mensenhandel; via drugshandel; via gewelddadige afpersing; via fraude. Deze methodes zijn bekend bij de Nederlandse politie, die niet meer via een directe oproep vraagt om de afperspraktijken te melden. Om een indruk te krijgen van in hoeverre de terreurgroep PKK ‘De Koerden’ vertegenwoordigt: in Duitsland wonen zo’n 14.000 PKK-sympathisanten op een Koerdische populatie van 800.000, dat is zo’n 1.75%.

Gülenisten keerden zich tegen Turkije

Hoe het kan dat de PKK steeds meer aan terrein wint op PR-gebied, heeft meerdere redenen. De huidige geopolitieke conjunctuur staat Turkije niet toe concessies te doen naar Europa wat betreft de terreurgroep PKK. De VS en andere westerse landen hebben onder het mom van de strijd tegen ISIS, duizenden vrachtladingen wapens naar de terreurgroep PKK gestuurd, die de wapenstocks niet alleen gebruikt heeft tegen ISIS, maar ook tegen Turkije. Voor Turkije is het bestrijden van de PKK over de grens daarom een nationale veiligheidskwestie, omdat de PKK dreigt een zwaarbewapende corridor langs de grens met Turkije te annexeren, ook waar geen Koerdische populatie woonachtig is. Geen enkel land zou een terreurbeweging die het al decennia binnen haar eigen landsgrenzen bestrijdt, toestaan dat deze terreurbeweging de hele grens met een buurland controleert en van daaruit onder andere zelfmoordterroristen traint. Een andere reden voor het terreinverlies in Public Relations zijn de onverbiddelijke politieke krachtenvelden in Turkije waar je óf eet óf opgegeten wordt. Met de afgeslagen coup in Turkije keerde de “Gouden Generatie” van de Gülenjeugd die de Turkije-PR voor haar rekening moest nemen, zich ook tegen Turkije. Waardoor niet alleen een deel van het overheidsapparaat werd verzwakt, maar ook haar slagkracht in de publieke diplomatie. De specialisten die zich jarenlang hadden genesteld op de belangrijkste posities in het overheidsapparaat en op private posten en die werden gezien als dé publieke diplomaten van de toekomst, keerden hun krachten nu tegen Turkije en de Turkse bevolking. Daar hoort ook steun bij aan de terreurbeweging PKK. Turkije moet tegelijkertijd de verliezen in overheidsfuncties en de intelligentsia opvangen en strijden met reële sociaal-maatschappelijke en geopolitieke militaire dreigingen van binnen- en buitenaf. Hoewel dit voor een buitenstaander lijkt te grenzen aan paranoia, is het voor veel Turken een realiteit waar passende en pragmatische oplossingen voor gezocht moeten worden. Zo kan Turkije tegelijk samenwerken met Rusland en met de Verenigde Staten om haar eigen veiligheid te waarborgen, zonder een werktuig te worden van één van de twee landen. Wanneer we naar specifieke pragmatische oplossingen kijken in de strijd tegen ISIS, heeft Turkije in Irak duizenden Koerden getraind om te vechten tegen ISIS, terwijl Turkije in Syrië vecht tegen zowel ISIS als de terreurbeweging PKK.

Een PVV die terreuraanslagen pleegt

Één van de redenen dat het de terreurgroep PKK lukt om de harten van Europeanen te winnen is door empathie te creëren voor “De Koerden”, terwijl het de YPG gelijk stelt aan alle Koerden. Het is alsof je een versie van de PVV die terreuraanslagen pleegt, neemt als uitgangspunt voor alle Nederlanders. In aanloop naar de Turkse militaire operatie tegen de terreurbeweging PKK in Afrin, zagen we de PKK-talking heads massaal muziek-video’s en andere multimedia delen van Koerdische vrouwen in allerlei fleurige outfits, terwijl christenen, Yezidi’s en andere minderheden in YPG-gebieden een ander beeld laten zien. Zij hebben te maken hebben met een totalitair regime dat kinderen uit huis haalt om aan het front in te zetten. Het vermeende feministische karakter van de PKK is uiterlijke schijn en wordt gebruikt als intersectioneel propagandawapen om solidariteitsgroepen in het westen ervan te overtuigen dat de PKK steun zou verdienen. Het feministische karakter van de PKK, beperkt zich tot gelijkheid tussen man en vrouw om zichzelf op te blazen wanneer hen dat bevolen wordt.

Anonieme informanten en kindsoldaten

Toen eenmaal de militaire operatie Olijftak tegen de terreurbeweging PKK begon, zagen we de publieke diplomatie van de PKK in westerse landen pas echt op gang komen: politici die zich een belangrijke positie hadden verschaft, deden wat ze moesten doen door Kamervragen te stellen en opiniestukken te publiceren. Organisaties gelieerd aan de PKK begonnen demonstraties aan te kondigen, vaak omrand met islamofobe tendensen, alsof alle Syriërs met een baard jihadisten of terroristen zijn. Maar de écht relevante zaken zoals kinderen die door de YPG-PKK bij hun families worden weggehaald en ingezet als kindsoldaten, iets wat verboden is volgens het Verenigde Naties Verdrag voor de rechten van het kind, worden angstvallig uit de mainstream media gehouden. Op het spoor van geweld dat door Amsterdam trok bij de PKK-manifestatie, waarbij onschuldige omstanders ernstig werden mishandeld, werd eveneens lauw gereageerd. De NOS shopte liever bij een anonieme informant over vermeende burgerslachtoffers in Afrin. PolitiekNeutraal rekende direct al af met het krakkemikkige artikel. Laat staan dat de autoriteiten het verbod op het tonen van terreurvlaggen handhaafden. Het tonen van de vlag van de terreurbeweging PKK is namelijk verboden bij wet in Nederland.

Terroristen worden burgers

Zo wordt onder druk van activisten, politici en opiniemakers, die een groeiende afkeer van Turkije hebben op basis van eenzijdige en ronduit foutieve berichtgeving, de publieke opinie gestuurd in het voordeel van de terreurbeweging PKK: een zelfmoordterrorist die zichzelf dodelijk verwondt met een bom, wordt in de publieke opinie ineens “Een vrouw die verminkt is door jihadisten“; een brandend gebouw in Koeweit wordt een “Door Turkije gebombardeerd gebouw in Afrin“; een kind dat overleden blijkt te zijn bij een Turks bombardement blijkt op de bijbehorende beelden ineens tot leven te zijn gewekt; Turkse soldaten die een historische artefact aan het veilig stellen zijn in Tunceli, worden ineens “Turkse soldaten die historische artefacten uit Afrin roven“; PKK-terroristen die met een AK-47 en een camera rondlopen, worden ineens journalisten die zijn omgebracht en kleine meisjes die gedwongen worden om in hun vrijetijdskleding met een AK-47 te vechten worden ineens burgers wanneer ze omkomen in die gevechten. Net zoals eigenaren van een kebab-restaurant vanwege hun islamitisch uiterlijk werden aangezien voor ISIS-terroristen. Zo stroomt een oneindige stroom aan nepnieuws de huiskamers en de mobiele telefoons in. En voordat een valse claim is ontkracht, dient de volgende valse claim zich al aan. Turkije is een land dat wordt gezien als onvriendelijke voor minderheden en vluchtelingen, terwijl het land de afgelopen jaren talloze kathedralen en synagoges heeft gerestaureerd en in gebruik heeft laten nemen, meer dan 3.5 miljoen vluchtelingen opvangt, waaronder veel Koerden, een grondoorlog heeft gevoerd tegen ISIS en waardevolle inlichtingen heeft verschaft aan haar bondgenoten om aanslagen in het westen te helpen voorkomen.

Hoe kan Turkije ooit tegen een vijand vechten die op deze geraffineerde wijze de westerse publieke opinie kan beïnvloeden? Hoe kunnen Turken ooit aan hen duidelijk maken dat de terreurbeweging PKK een levensgevaarlijke groep is die het bloed van tienduizenden heeft laten vloeien om haar doelstellingen te bereiken en nu ook extremistische ANTIFA-leden wapentrainingen geeft? Het is geen verloren strijd, maar wel een pittige, die gevoerd moet worden op basis van feiten.

Vorig artikelNederland trekt ambassadeur Turkije officieel terug
Volgend artikelBrit die zich aansloot bij terreurgroep PKK wordt vervolgd in Groot-Brittannië
Volkan
Political reporter, blogger, concerned citizen. Questions or remarks: volkan@dutchturks.nl

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR