De publicist Arnon Grunberg is door de hoofdredacteur van het Nieuw Israëlitisch Weekblad, de op latere leeftijd naar het jodendom bekeerde Esther Voet, uitgemaakt voor excuus-Jood.
Die @arnonyy, de excuus-Jood die altijd oplepelt wat regressief links wenst te horen.
— Esther Voet (@Esther_Voet) 4 mei 2018
Voet, die tevens voormalige directeur van het CIDI is, deed haar commentaar via Twitter, waar ze reageert op een tekst van Volkskrant-redacteur Paul Brill die een column van Grunberg een “Laag-bij-de-grondse aanval van @arnonyy op Paul Scheffer” noemt.
Grunberg schreef in zijn column een reactie op een eerder stuk dat doordrenkt was met islamofoob complotdenken en valse verwijten door Paul Scheffer, de voormalig partij-ideoloog van de PvdA. Volgens Grunberg bezoedel je de herinnering aan de Holocaust als je pretendeert dat antisemitisme een islamitisch probleem is.
“Wie veinst dat antisemitisme een islamitisch probleem is, bezoedelt de herinnering aan de Holocaust, bedacht en uitgevoerd door christelijke Europeanen“, schrijft Grunberg in de Volkskrant.
Voor de hoofdredacteur van het NIW is dit de reden om Grunberg te verwijten een excuus-Jood te zijn, omdat hij niet meegaat in de valse voorstelling van zaken waarbij alles wat met islam en moslims te maken heeft geproblematiseerd wordt.
Ook hedendaags antisemitisme is geen exclusief islamitisch fenomeen. Mijn beweringen doe ik om te scoren oftewel handel drijven? Ook dat is net als het woord excuusjood antisemitisme. Het gif woekert wel erg hartstochtelijk in je.
— Arnon Grunberg (@arnonyy) 4 mei 2018
De zes miljoen vermoorde Joden waren slachtoffer van witte, Christelijke Europeanen. Mensen zoals u.
— Arnon Grunberg (@arnonyy) 4 mei 2018
Islamofobe rechtse Twitteraars reageren fel op Arnon Grunberg, maar er wordt ook afkeurenswaardig gereageerd op het excuus-Jood-verwijt van Esther Voet.
Esther Voet, die zich op latere leeftijd bekeerde tot het Jodendom en zélfs door het CIDI te radicaal bevonden is, noemt Arnon Grünberg (zoon van een Holocaust-overlevende) een excuus-Jood. Nederland, 4 mei 2018.
— Nadia Bouras (@NadiaBouras) 4 mei 2018
Tjonge, wat laat Esther Voet zich vandaag kennen. Omdat ze door Grunberg terecht wordt gewezen op onverholen antisemitisme van Bart Schut en haarzelf gooit ze er nog maar wat antisemitisme tegenaan. pic.twitter.com/JALxOpk674
— Walter van der Cruijsen (@wltrrr) 4 mei 2018
Het is dat ik vandaag zag hoe Esther Voet Arnon Grunberg een excuus-Jood noemde, anders had ik stellig kunnen beweren dat ik nooit op vier mei iets respectlozers las dan de woorden ‘aangespoelde Marokkaanse militairen’ in dit rijtje in de Telegraaf. pic.twitter.com/IWIsKX2vWE
— Jan Postma (@j_postma) 4 mei 2018
Esther Voet die zich pas later naar het jodendom bekeerde en (meermaals) een waardeoordeel hangt (excuus-jood) aan het joods zijn van Arnon Grunberg, is net als iemand die vanuit een gokhal/coffeeshop/discotheek religieadvies geeft aan andere moslims. pic.twitter.com/AXgP2nKcXg
— vulkaanrots 🔥 (@vulkaanrots) 4 mei 2018
Cijfers over antisemitisme in Nederland worden al jaren opgeblazen door de misleidende Werkdefinitie Antisemisme van het IHRA (International Holocaust Remembrance Alliance), dat onder andere door de zionistische lobbygroep het CIDI wordt gehanteerd. Daarin wordt ook kritiek op Israël en het Israëlisch leger meegerekend als antisemitisme. Tot voor kort werden hakenkruizen op moskeeën zelfs meegerekend als antisemitisme.
Progressieve joodse organisaties keerden zich eerder al fel tegen de werkdefinitie, toen deze nog niet was aangenomen door het Europarlement. De Europese Commissie, evenals de Tweede Kamer, hebben de problematische werkdefinitie niet overgenomen.
Hoewel Antisemitische incidenten in Europa door rechts liever worden toegeschreven aan minderheden zoals de moslimgemeenschap, blijkt uit nieuw onderzoek dat vooral rechtsextremisten het leeuwendeel van het antisemitisme voor hun rekening nemen.
Journalist Max Blumenthal, zelf van joodse komaf, is kritischer over deze obsessie van de Israëllobby met het antisemitisme:
“Ik denk dat de fanatieke zionist niet echt geeft om antisemitisme en de diaspora. Ze geven niets om het destabiliseren van het Joodse leven. Eén van hun angsten is juist de afwezigheid van antisemitisme, want zonder antisemitisme in het Westen is er geen politieke rechtvaardiging voor het project dat zionisme heet, die geacht wordt te bestaan als toevluchtsoord voor antisemitisme. Op vele manieren werken ze in de praktijk juist samen met antisemieten. Ik dacht altijd dat een antisemiet iemand was die Joden haat, maar nu kom ik er achter dat het iemand is die sommige Joden haten.”
